رویکردِ حوزهای به اجزای کلام در فارسی

در فرهنگ‌ها و کتاب‌های دستور زبان فارسی در مورد مقولۀ واژگانیِ تعدادِ قابلِ توجهی از واژه‌های این زبان از جمله مصادر، اسامی و صفاتِ گزاره‌ای و افعالِ همکرد، اتفاقِ نظر وجود ندارد و این امر می‌تواند باعثِ پدید آمدنِ مشکلاتی برای زبان‌آموزان و محققانِ این زبان شود. در نظریۀ دستورِ حوزه‌ای، زبان به حوزه‌های مستقلی تقسیم می‌شود و این حوزه‌ها ممکن است در برخی از مدخل‌های واژه‌ها با هم تطابق نداشته باشند. در این مقاله با جمع‌آوریِ واژه‌ها از واژه‌نامه‌های معتبر فارسی، کتاب‌ها و مطبوعاتِ فارسی‌زبان، ضمنِ پرداختن به ناهمگونیِ واژه‌های مذکور ازنظر مقوله‌بندیِ واژگانی، نشان می‌دهیم که در چهارچوبِ نظریۀ دستورِ حوزه‌ای می‌توان عللِ ناهمگونیِ برخی از واژه‌های زبان فارسی را توضیح داد و به اختلاف‌نظر پایان داد.